Plusy i minusy pompy insulinowej.

Plusy

Stosowanie pompy daje większą swobodę w przestrzeganiu zarówno pory jak i składu posiłku (oczywiście po odpowiednim ustawieniu czasu i wielkości bolusa).

Można spać do woli, nie martwiąc się o poziom cukru po przebudzeniu. Odpowiednio ciągły wlew insuliny utrzymuje naszą glikemię na optymalnym poziomie przez całą dobę.

Wiesz, że stale masz przy sobie insulinę i bez problemu możesz ją sobie zaaplikować. Wszystko ogranicza się do sięgnięcia po pompę i naciśnięcia kilku guzików. Dostrzyknięcie dodatkowej dawki insuliny jest dużo prostsze i dyskretniejsze niż w przypadku użycia pena czy strzykawki.

Łatwo zapanować nad niedocukrzeniami. Zapasy insuliny w naszym organizmie są tak niewielkie (zamiast kilku, czy kilkunastu jednostek insuliny długodziałającej mamy ułamki jednostek insuliny bardzo krótko działającej), że bardzo często wystarczy na kilka minut wyłączyć pompę i glikemia wraca do normy.

Jedną z największych zalet jest precyzja. Spróbujcie przy pomocy strzykawki podać np. 0,3 jednostki insuliny. Jest to oczywiście możliwe, ale nieporównywalnie trudniejsze od wykonania tej samej operacji przy użyciu pompy.

Dzięki niezwykłej dokładności i stałemu dopływowi insuliny metoda leczenia cukrzycy z wykorzystaniem pomp insulinowych daje fantastyczne efekty. Co by o pompach nie mówić, są one jednak w swym działaniu najbardziej zbliżone do funkcjonowania zdrowej trzustki.

Dodatkowa zaleta jaką jest pamięć, pozwala na zapomnienie o notatnikach (oczywiście nie całkowicie). W pamięci pompy przechowywane są informacje o ostatnich bolusach (wraz z czasem i datą podania) i alarmach. Wszystko co trzeba zrobić to przejrzeć wieczorem pamięć naszej pompy i uzupełnić notatki w dzienniku.

Minusy

Zakup pompy to wydatek niebagatelny, w grę wchodzi od kilku do kilkunastu tysięcy złotych. To jest najpoważniejsza wada tego sprzętu, po prostu nie każdego na niego stać, bez względu na to jak jest on pomocny.

Najczęstszym powikłaniem terapii pompą są infekcje miejsca wkłucia. Poza tym wkłucia mocowane są specjalnym przylepcem, który u niektórych pacjentów podrażnia skórę w okolicach miejsca wkłucia, co praktycznie eliminuje takiego chorego z kontynuowania leczenia tą metodą.

Małe zapasy insuliny czynią pacjenta bardziej wrażliwym na przerwy w dostarczaniu insuliny, grożące gwałtownym rozwojem kwasicy ketonowej.

Dla niektórych kłopotliwa może być konieczność wykonywania częstszych oznaczeń poziomu cukru we krwi.

Niektórzy po prostu nie są w stanie zaufać maszynie. Niektórzy przez fakt podłączenia do automatu czują się jeszcze bardziej chorzy i niepełnosprawni. Można nie akceptować tego, że pompę zawsze trzeba mieć przy sobie, dzień w dzień, 24 godziny na dobę. Ponadto pompa wzbudza ciekawość i przyciąga uwagę innych, a obecność nieodłącznego automatu może być czasem kłopotliwa. Podobnie jak alarm, który może nas zaskoczyć o każdej porze, zmuszając nas do interwencji, choć nie musimy mieć na to ochoty.